عشق درون شعر معاصر همچنان نفس مـی‌کشد

حسنا محمدزاده شاعر درون گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیـات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: عشق در شعر معاصر همچنان نفس می کشد عشق یکی از موضوعات اساسی شعر فارسی و پایـه عرفان هست که شکل پرداختن بـه آن درون دوره‌های مختلف بنابر ذهنیت شاعران و تحولات خاص اجتماعی متفاوت بوده است، عشق در شعر معاصر همچنان نفس می کشد اما شعر فارسی هیچ گاه از حضور عشق خالی نبوده و نخواهد بود، درون شعر معاصر هم عشق همچنان زنده هست و نفس مـی‌کشد.

وی ادامـه داد: انسان معاصر خوشبختانـه هنوز ذهنیت عاشقانـه خود را بـه طور کلی از دست نداده اما عاشقانـه‌های معاصر حاصل شکل گیری ذهنیتی هستند کـه مختص انسان و دنیـای معاصر است.

محمد زاده افزود: امروزه هم گروهی هستند کـه همچنان بـه توصیف خط و خال و بی وفایی معشوق و بیـان مسائل کلیشـه‌ای و تکرار مکررات درون این زمـینـه مـی‌پردازند اما عده‌ای دیگر با وجود سنت گرایی درون عشق، تازگی‌هایی را هم درون نگاهشان بـه وجود آورده‌اند کـه این تحول هم درون شعر شاعران سنت گرا قابل لمس هست و هم درون شعر نوگرایـان.

وی تصریح کرد: شاعر معاصر درون بعضی موارد از سطح شعر رمانتیک فراتر مـی‌رود و عشق زمـینی را زمـینـه‌ای به منظور وقوع عشق ماورایی قرار مـی‌دهد. عشق در شعر معاصر همچنان نفس می کشد همچنین گاهی درون عاشقانـه‌های معاصر معشوقی وجود ندارد بلکه هدف خود عشق هست که شاعر درون آن بـه ستایش عظمت انسانی مـی‌پردازد و مراد از عشق، عشقی پاک و بی‌آلایش است.

شاعر کتاب «عشق‌های بی‌حواس» درون پایـان خاطرنشان کرد: وقتی کـه تنـها خود عشق هدف و مقصود شاعر قرار مـی‌گیرد این جاست کـه عشق بـه عرفان نزدیک شده و شاعر بی‌توجه بـه اینکه معشوق چه ویژگی‌هایی دارد تنـها بـه حقیقتی مطلق عشق مـی‌ورزد کـه برآمده از روح متعالی شاعر هست و نوعی عشق ورزیدن بـه خوبی‌ها و زیبایی هاست.

انتهای پیـام/